Samoakceptacja wydaje nam się , tak trudna, że prawie niemożliwa do zrealizowania. Dla nas osób jąkających się , akceptacja siebie , jest tym trudniejsza bo jąkanie zabiera nam zbyt wiele i nie umiemy spojrzeć na siebie obiektywnie i pozytywnie. Jakanie uważamy za największego wroga i przez niego zamykamy się w sobie. Czasem słyszymy że ten lęk przed mówieniem można pokonać. Wtedy sobie myślimy jak mamy to zrobić, skoro ono wywołuje tyle złości i bezradność, skoro tak często przez niego poddajemy się i rezygnujemy z naszych marzeń. Jąkanie po prostu nie pozwala nam działać i być sobą. Niska samoocena wywołuje w nas strach i zamyka w swoim bezpiecznym świecie . Nie wychylamy się i ciągle uciekamy od nowych wyzwań , od doświadczeń które mogłyby nas tak wiele nauczyć .To smutne że osoby jąkające się tak bardzo nie wierzą w siebie i oceniają zbyt krytycznie.
Sama jestem osobą jąkającą się i wiem jak trudno zaakceptować SIEBIE z jąkaniem. Jak ciężko postawić ten pierwszy krok i pokonać strach , który ciągle jest z nami jak nieproszony gość , który nęka nas i paralizuje. A może “ strach ma tylko wielkie oczy “, a może tak długo nas będzie straszył jak długo będziemy mu ulegać . A co byście powiedzieli jakbyśmy się z jąkaniem zaprzyjaźnili i spróbowali znaleźć kompromisowe rozwiązanie. Wiem, łatwo się mówi , ale z drugiej strony przychodzi mi do głowy taka myśl , przecież nie jąkamy się specjalnie, nie chcemy tak mówić i to też nie jest nasza wina. Dlatego spróbujmy sobie pomyśleć że jąkanie nie jest niczym złym. Pokażmy mu że już się go nie boimy ,że może nam towarzyszyć w życiu , że dajemy sobie prawo do jąkania i że możemy jąkać się otwarcie. Starajmy się nie koncentrować na nim. Po prostu róbmy swoje. Myślmy o tym ze jesteśmy wyjatkowi, jak każdy z nas. Nikt nie jest doskonały ,więc nie porównujmy siebie do innych . Starajmy się skupic na swoich mocnych stronach , wykorzystujmy je by pomnożyć siłę i wolę walki o swoje marzenia . Kazdy najmniejszy krok do przodu – daje szansę zbliżyć się do siebie . Na początku może nam się wydawać że to bardzo trudne, ale idąc małymi kroczkami- damy radę. Z czasem strach pozostanie daleko w tyle. Za doświadczeniami – przyjdzie pewność siebie . Wyzwania będą dużo większe , bo my będziemy silniejsi. Pamiętaj że, nie jestes sam, zawsze znajdą sie tacy ktorzy cie pokochają, ktorzy są podobni do ciebie i dla ktorych jesteś osobą wyjątkową i bardzo potrzebną.
Strach już mnie nie przestraszy, bo wiem że ma tylko wielkie oczy. Sami to sprawdźcie .
POZDRAWIAM Natalia.